Grænlenskur listamaður heimtar að loka steinfígúru inni

Ef grannt er skoðað leynist grænlensk steinfígúra föst inní glermassanum.

Grænlenski listamaðurinn sem ég starfaði með var himinlifandi þegar það tókst að loka úthöggnu fígúruna hans inn í gleri. Ég gæti best trúað að hann brosti ennþá...

JÓLIN KOMA !

ALLIR FÁ ÞÁ EITTHVAÐ FALLEGT,

Í ÞAÐ MINNSTA KERTI OG SPIL...

Heitir dagar eru góðir dagar...

Heitir dagar eru góðir dagar...

Gler og sjórekinn viður

Svona lítur steypt glergríma út á sjóreknum við safnað upp við Reykjanesströndina.

Hluti af verkefni með sjórekið tré og gler.

Sjórekið tré endurspeglar tímann og afmáunina sem allir og allt er ofurselt.

Grímur hafa lengi verið í uppáhaldi hjá mér, veit ekki alveg hvers vegna. Ég gæti trúað því að þannig væri því háttað um marga. Ég held að manneskjur eigi auðvelt með að horfa á önnur andlit, sjúga í sig svipi, augnráð, byggingu. Gríman er egóið og andinn, persónuleikinn, hjarta útgeislunarinnar.

Svo má svo sem tala um grímuna sem íkon, birtingu andanna og allt það.

Nenni því bara ekki...

 

Bjössi og jákvæðniskúlan

Þessi ágætis drengur, Þorbjörn Einar Guðmundsson (stundum kalla ég hann litla bróðir), var svo indæll að rita jákvæð skilaboð á eina af mínum munnblásnu glerkúlunum. STAY FRESH, ritaði drengurinn stórum stöfum og henti svo kúlunni í nærliggjandi gosbrunn. Fallega gert af honum og vonandi hefur hýrnað yfir finnanda þessarar grænu jákvæðniskúlu.

Við þörfnumst jákvæðni. Dreifum henni eftir fremsta megni.

Gul kúla og jákvæð skilaboð

Flóra Stienne ritaði jákvæð skilaboð á frönsku á þessa gulu glerkúlu.

Hún flaut í gosbrunni í miðborg Parísar síðast þegar spurðist.

 

Mýturnar ljúga

Kominn frá París á klakann á ný. Myndin er af framlagi mínu á sýningunni Open Art 2007. Frjálsar og opnar sálir og orkan gífurleg. 100 listamenn frá öllum heimshornum í lifandi fögnuði.

Frakkar eru ekkert hrokafullir og svo tala þeir ensku líka.

Mýturnar ljúga, næstum alltaf.

FLJÓTANDI JÁKVÆÐNISKÚLUR REKA KANNSKI AÐ ÞINNI STRÖND

Það er skortur og fátækt, volæði og kvöl. Jákvæð orka í verki læknar og heilar.

Í tengslum við alþjóðlega listsýningu í París sem ég var svo heppinn að komast inn á, mun ég nota tækifærið í rólinu um heimsborgina og senda jákvæðan boðskap fljótandi niður ár Parísarborgar.

Litríkar glerkúlur skreyttar uppbyggjandi boðskap munu fljóta og bíða þess að vera uppgötvaðar af ógrunandi lýðnum, hvort sem er í borginni sjálfri eða annars staðar. Með nokkurri heppni munu einhverjar þeirra skolast upp að ströndum framandi landa og skína af jákvæðni í flæðarmálinu. Þetta er svona lítið hliðarverkefni við hliðina á sýningunni en þetta verður bara gaman.

Hver veit nema úrillur, afrískur þunglyndissjúklingur teygi bros á fési þegar hann sér skærrauða kúlu áritaða á strönd við þorpið sitt með textanum: SMILE YOU ARE WORTH IT ?

Nú eða grænlenskur áfengissjúklingur sem nýlega hefur beðið gjaldþrot vegna kvótaskerðingar þegar hann siglir fram hjá einni af jákvæðniskúlunum á kajaknum sínum og les: Money is just a symptom of the times ?

Jæja þá, meira um þetta seinna....

Góða nótt.

Útöndun nýrómansins forna

Ég hef áður ritað í þessu bloggi um hið nýrómantíska æði mitt og nokkura vina minna sem skall á mér fyrir tvítugsaldurinn. Þetta voru ansi skemmtilegir tímar og mikið ort og rýnt í skruddur, dálítið fyndið að hugsa til þess að skömmu eftir að þessu tímabili fór að halla, spratt kvikmyndin "Dead poets society" upp kollinum.

Hér læt ég fylgja eitt af myrkari ljóðum sem ég skrifaði (eða orti ef maður vill vera fínn) á þessum tíma. Fyrir víðlesnari menn býst ég við að berklaveikir orðsnillingar og vofur nýrómatíkurinnar sveimi um á milli lína. Jafnvel að hægt sé að bera kennsl á einhverra þeirra. Njótið vel...

Grafarljóð

Grafðu þig dýpra í gjána,
gjöf mín í djúpinu´ er falin.
Myrkur hins glottandi mána,
mætir þér niðdimma nótt.
Mörkin á illskunni er alin;
angurvær meyja við ána,
vitjar um von sína dána,
vindurinn þýtur svo hljótt.

Grafðu þig dýpra í gjána,
gjöf muntu hljóta að launum.
Þorstinn er vekur upp þrána,
þjaka mun vonina skjótt.
Reynslan er falin í raunum,
roði þíns hjarta mun blána.
Gæfa þín litrík mun grána,
í nístandi helkaldri nótt.

AÐ ENDURFÆÐAST SEM GULLFOSS

Ef ég væri foss væri Gullfoss efstur á óskalistanum.

Draumaprins náttúrunnar með 70 metra fallhæð og fólk frá öllum heimshornum að dást að mér.

Kannski í næsta lífi endurfæðist ég sem ísdröngull úr Langajökli og flýt niður gilið sem hundrað þúsund regndropar.