LOKAORÐ KAHILS

LOKAORÐ KAHILS (SPÁMANNLEG VITRUN) 

Slitið bros vekur kenndir um höfnun vitskerta þjóð,
og smáskeinur víðs vegar vitna um kellingaáflog.
Gleymdu ekki vægi einbúans sem býr hátt í hamrinum,
eða akurkonunni sem rakar saman tuggur.

Sólgeislamaukið smyrst yfir dali og voga,
árrisulum konungi farnast jafnan best.
Haukfránum augum skaltu horfa á móti tjallanum,
 í ísköldu störukeppninni.

Ala skaltu börnin þín vel mín matvinnsluþjóð,
en þó ekki svo að afvelta verði af spiki.
Þá verða þau sem Hans og Gréta,
norninni að bráð í heitum ofninum.
Vor ber að vitum, fuglar spranga um skógarbotn,
tíst þeirra ámáttlegt styrkist er sumarið líður.
Hnífskörpum hlustum beittu til fulls,
til að hlera uppi fiff og pretti til að maka krókinn.

Gefðu ekki upp augljóst trompið elskulega þjóð,
haltu í galdrastafina sem sykursjúklingurinn í insúlínið.
Mundu að bregða á stökk þegar skimtir í blóðhunda,
erlenda sem raka vilja af þér hárið og alþjóðavæða.
Það er ný öld framundan, lykt af brennisteini,
undanfari eldgossins sem skapa mun nýtt eyland.
Köllum það Greyland.

Þögult andsvar

þ ö g u l t    a n d s v a r  

og þegar það þrýtur
ertu auðveld bráð
nagandi efans

nema þú standir á þínu og hvikir ei

eins og steinninn sem stendur gegn öldunni
heldur sínum stað þó hann máist lítillega
við hvert stakt högg

nú
eða fjallið gegn vindinum

sem þögult bekennir lögmálið

Portrett

ANDLIT HINS UNGA DRENGS

(hluti af portrett seríu í vinnslu)

Svarthvíti maðurinn

"Svarthvíti maðurinn" (Lárus Guðmundsson, Akrýll á striga, 60 x 30 cm, 2009)

Svarthvíti maðurinn (brot) 

hinn svarthvíti maður
lá örmagna flatur
á blóðstrætum

hrafnsvartur himinn
lá yfir og boðaði ógn

hin reikula Lukka
með djúprauðar varir
gaf puttann

hinn svarthvíti maður
var týndur í óminnissvefni

turnar
fátt nema turnar
í þessari borg
og liðast í einni lóðréttri línu
upp upp

það skreið um í sjávarhlustum
hins svarthvíta manns
klæjandi niður uppbrotinn af bíllúðrum og brotnu gleri
Hin svikula Lukka var drukkinn
sendi tóninn út í hringiðu af talandi munnum

 

#00293

IÐAR SEM KVIKA OG STORKNAR SEM HRAUN

Stemma #221

Stilla sér upp meðan aldan safnar afli . . .

SAMMÁLUN

Argentínumaður og Íslendingur, Slóvani og urmull af Frökkum sammáluðu einn sumardag í París...

AKURSTAND

Stóð ferðbúinn á akri, stálmaður.

Stál, gler & tré

M Æ T I R OG M Ó T A R

AFTURSÝN

Þeim bregður fyrir á ný, umkringdir litríkum dansandi hnöttum.