Náttúr

S  K  J  Ó  T  A    K  O  L  L  I

Svipskot

Þar lifði hann dýrðinni og algleyminu . . .

Bloss

Englar blossa,

blossa úr steinum.

Enn af grímum

Á bak við grímuna,

eitt holrúm eða tvö.

Kannski þögn sem geymir

þúsund öskur falin,

djúpt í iðrum sér.

Hvíld

Hvílir sig við tréið sjóblautt,

rekið langan veg.

B/H

 

BERNSKA/HÚS VIÐ HAFIÐ

Perlur

þú og ég

við

erum perlur

Skeyti

PRÍSUND ÞAGNARINNAR (FYRSTA MYND) 

Þögnin sat um Ólaf eins og fuglarinn um bráð,
gnísti tönnum og beið.
Það var liðið á daginn og nánast tekið að rökkva,
þegar möskvarnir læstust um hann.

Eftir óskýra daga sem Ólafur gat ekki talið,
kom hann til sjálfs sín í risavöxnum turni, holum og tómum.
Meðal (að því er virtist) lifandi dauðra mannvera sem mæltu ei orð,
heldur störðu blýstífar fram í húm rúmsins, ýmist sitjandi á hnjám sér eða vafrandi stefnulaust um gólf.

Efst í toppi turnsins glumdu klukkurnar við sólsetur,
tónarnir víbruðu í hlustum og um gervallan strúktúrinn.

Í leit sinni inn á við rakst Ólafur ekki á minningar né heldur slitrur af fortíð.
Hann mælti ei meir frá fyrsta deginum í prísundinni.
Í hugsun sinni leitaði hann að ábendingum um framvindu daganna, með augum sínum leitaði hann að klukku og táknum á ávölum veggjunum.
Innan nokkurra daga varð hann sem steinrunninn og frá sér.
Tók þá upp sama háttalag og hinar manneskjurnar í turninum.

Allt var í skuggans tónum, dökkblátt varð dökkgrátt, gult varð ljósgrátt og svo
einstaka skerandi tónar af brenndu.
Suma daga ráðandi ísköld hrímhvíta.

Noregshitt eftir dómsdaginn

Noregshitt eftir dómsdaginn

á vefnum taldi fullsannað að miðaldra kvendi í henni Ameríku
hefði allt það rétta fram að færa
og að árið 2000 myndi marka mót
hafði pakkað sínu hafurtaski í tösku
og æft sem óður til að vera í formi
fyrir endinn

eftir gaumgæfilegar rannsóknir og nærkíkk í færslur og skjöl
gat hann glögglega séð að í Noregi virtist seif eftir atburðinn stóra
vegna legu fjalla og veðurfars
því pakkaði hann helst hlýrri fötum

hann var langt frá því einn um sannfæringuna
stór hópur fylgdi loftsteininum fyrirspáða
þar sem hann leið um himingeiminn

spjallrásir um atburðinn komandi opnuðust
fólk skaut sér saman sem bandamenn
jafnvel sem komandi elskendur
hittumst í Noregi
ertu búinn að pakka ?

Borgarmynd#1

Borgarmynd#1 

Þar sem hann sat á teppinu á götunni undir trénu
var hægt að versla:
A) Gömul pör af skóm, tiltölulega heillegum ásamt öðru sem klætt getur mannslíkamann. Par af gallabuxum, jakka og stuttermaboli.
B) Tónlist af ýmsum toga, einkum og sér í lagi LP plötur, margar hverjar komnar vel til ára sinna. Popp, rokk og diskó ráðandi. Innan um afar góðir gripir.
Allt á einn dollara.
C) Slitrur af húsgögnum. Mislaskaðir stólar (þrjú stykki) staflað í örlitla stæðu, kommóðu og jafnvel standlampa (þó án skerms og ljósaperu).
D) Bækur, líklega 50 - 60 talsins.

Á daginn sat hann á teppinu undir trénu nálægt götunni. Útblástursreyktur af kurrandi umferðinni. Ferðaútvarpið stillt á hæsta hljóðstyrk. Lífstekinn að sjá og blökkumaður.

Á kvöldin færði hann sig um set. Tók teppið og ferðaútvarpið og settist upp við grásvarta veggi blokkarinnar sem gnæfði yfir. Fjall myndað af steypu og iðandi af mannverum. Vökul augu hans vöktuðu markaðinn litla. Stöðugur straumur, ójafn púls. Öngþveitið var stöðugt, eins og foss tengdur jökli, frussandi og eilíft.
Ég átti leið hjá og það nálgaðist miðnætti, hitinn ennþá óþægilegur. Þvalur og með ugg fyrir nóttinni. Hönd mín vinstri spennt um höldur úttroðins poka fullan matvörum og drykkjarföngum.

"Get ég hjálpað þér um eitthvað herra", barst frá manninum á teppinu.

Ég gekk á braut með ferðaútvarpið sem ég fékk fyrir klink, skildi hann eftir brosandi en hvekktan þó. Sá hann aftur næsta dag á leið minni í sjoppuna og gat ekki annað en haft samviskubit yfir einhliða skiptunum. Hann kinkaði kolli til mín.