Á haugum

Á haugum

 

 

Þá grufla ég áfram í tímans gráa haug,
gullin mín þar liggja hér og þar.
Finnst ég sjái grilla í gamlan draug,
óglöggt man þó hvernig, hvort og hvar.

 

Ég snýst í hringi í kringum þar og hér,
hendi illa reiður oft á flestu.
Þarna sé ég slitna mynd af þér,
þér sem gafst mér árin týndu og bestu.

 

Það leynist margt í sorpinu nú sé,
þó sé það frekar leiðingjarnt að leita.
Að því góða er tíminn lét í té,
og minningana tré með því að skreyta.

 

Í raun það stoðar lítið um að þrátta,
það er ei margt sem annars er til boða.
Og kannski með því betur mig ég átta,
hvernig mér tekst öllu að stefna í voða.

 

Svo ef þig vantar mig í heimsókn væna,
þá veistu hvar þú auman finnur mig.
Á minninganna haug hvar ég skal mæna,
á allt sem kveikir minningar um þig.