HVAÐ Á HVERJU

HVAÐ Á HVERJU

 

Fyrr en varir mun ég standa upp og brosa.
Þá muntu sjá að það vantar í mig framtönn.
Hún var slegin úr mér fyrir nokkru síðan og tapaðist.
Hvar man ég ekki. Reyndar hef ég sama sem enga
hugmynd um afdrif hennar eða núverandi samastað.
Ekki spyrja. Sönnunargagnið um fjarvist hennar
blessaðrar liggur í gleði minni, hlátri mínum, brosinu
blíða. Mér er sagt það klæði mig að brosa. Jafnvel enn
betur eftir að tönninn kvaddi tanngarðinn. Björgvin
Halldórsson þótti líka þokkafullur með brotna tönn
í kjafti. Ég er enginn söngvari þó ég geti trallað lítið
eitt.
 
Innan skamms mun ég benda út í loftið.
Munda vísifingur hægri handar og benda út í fjarskann.
Útí óendanleikann og þú munt horfa í þá átt sem ég
bendi og ekki vita hvaðan á þig stendur veðrið.
Þú munt líta á mig með spurn í svip en ég mun horfa til
baka án þess að láta frá mér orð. Ég mun blikka hægt með
augunum og gefa í skyn að þú eigir að vita hvað ég sé að
benda á en þú munt líta á mig og ekki vera nokkru nærri.

Ég ætla að leika leyndardómsfulla gátumanninn.
Görótta galdrakarlinn. Einkaspæjarann sem aldrei lætur
neitt uppi. Ekki fyrr en að allra síðustu þegar allir eru komnir í öskrandi spreng eftir sannleikanum.

Þá mun ég kannski og aðeins kannski láta þér í té einhverjar upplýsingar um þetta þarna sem ég bendi á og enginn getur séð.

 

Bráðlega mun ég taka upp símann og hringja eitt símtal.
Tólinu mun ég halda þétt upp að hægra eyranu svo ekki skiljist
að hljóðnemi og hlust. Langur tími mun líða áður en svarað er.
Þá mun ég segja halló en mæla á framandi tungu. Ég mun tala
á tungumáli sem þú hefur aldrei nokkurn tímann heyrt talað og
þú munt verða afar hissa. Þú munt reka upp stór augu vegna
hrynjandans og áferðar þessa tungumáls. Ég mun horfa á þig
með stríðnissvip á meðan símtalið fer fram og gefa í skyn að þú
sért eins og álfur út úr hól og vitir ekkert í þinn litla haus, sem er hverju orði sannara. Þú munt akkúrat ekki vita nokkurn skapaðan hlut í þinn haus. Þú munt vera grunlaus um hvaðan á þig stendur veðrið. Það mun ekki hafa verið á þínu vitorði að ég
talaði fleiri tungumál. Hvað þá þetta framandlega, eksótíska
tungumál sem þú getur ekki annað en laðast að.
Samtalið mun dragast á langinn þar til þú ferð að ókyrrast en þá mun ég segja þér að hinkra ögn lengur því ég sé að verða búinn. Svo mun ég af útreiknuðum kvikindisskap láta samtalið dragast endalaust á langinn. Einu andartaki áður en þú ert við það að strunsa fúllyndur frá mun ég svo kveðja og spyrja þig hvort þér líði illa.

 

Þú ert eins og hvítur maður fyrir tvöhundruð árum sem skildi
ekki blökkumanninn. Sama jafna gengur upp undir öfugum formerkjum. Við munum aldrei komast nálægt gagnkvæmu umburðarlyndi. Við getum þó reynt að iðka þegjandi samkomulag.
Það er eina vonin, það er eina vitið, það er rétta úrræðið.
Þetta er ég fullviss um.

 

Munurinn á mér og þér er sá að ég veit hvað kemur næst því það
er ég sem hef þroskann. Ég hef séð hvernig atvik fléttast saman,hvernig sögur breiða úr sér. Það er munur á okkur. Þú ert nýskriðinn inn um dyrnar ef svo má segja. Staðhættir tilverunnar eru þér að mestu framandi og þess vegna er ég að segja þér til. Kannski vegna þess að þú ert svo umkomulaus og einn. Þér eru allar bjargir bannaðar ef ekki kemur til utanaðkomandi aðstoð. Einn og sér ertu auðveld bráð
okkar reyndari ferðalanga. Þú mátt samt vita að þó svo ég mæli svona til þín þá er ég á engan hátt að halda því fram að þú sért minni vera fyrir vikið. Þú ert yngri, óreyndari ... það er allt og sumt.Ég hef verið í svipuðum sporum og þú ert núna. Trúðu mér þegar ég segi að allt muni þetta skýrast með tímanum. Vittu til.

 

Ég skal segja þér meira ef þú vilt hlusta. Ef þú vilt heyra hversu vel ég get Séð miðað við þig. Hversu margt ég skynja. Ég veit að þú heldur að ég stjórni á einhvern hátt framvindunni. Þú mátt vita að það er alls ekki tilfellið. Ég get á hinn bóginn reiknað það út hvernig tíminn tifar og séð hið nákomna rétt eins vel og ég get fundið fyrir líðandi stund. Hafðu það algerlega á tæru að hér er ég ekki að reyna að telja þér trú um neitt sem ekki er satt. Þessi veruleikur er sannur.

 

 

Eftir andartak hvellur hátt í þrumu hér rétt utan við gluggann.