Dægurvísa frá Lalla frænda

 

Heilaþvottastöðin

Hér nýinnsett í spilara síðunnar á hægri hönd demó Lalla Frænda af lagi sínu:

 

HEILAÞVOTTASTÖÐIN

 

Lagið má finna ofarlega í spilaranum.

 

 

 

GÓÐAR STUNDIR ...

 

Glóð og litir ...

Skarta glóð og litum . . .

Lækaðu á mig ...

Enn gerir Lalli Frændi vart við sig og nú í fylgd með Prökkurunum. Þeir annast hljóðfæraleikinn í laginu. Lagið sprettur af þörf á athygli að hans sögn.

 

Hér í spilara síðunnar nýorpið lag þessa yndis. Það skipar sér hér til hliðar ofarlega á lista spilarans.

Nótað skal að upptaka hans er í demóútgáfu að hans sögn.

 

Lækaðu á mig

 

Góðar stundir.

Leikur og líf

Leikur og líf

 

Allt er lífið leikrit,
lesið illa yfir.
Fölsk og fúin minning
í framtíð dimmri lifir.

Klukkan trufluð tifar,
tregans handrit skrifar.

 

Ég kleif í háa kletta
og kallaði til þín.
Ertu þarna úti
ástin mín ?

Dapur logi að degi

loknum dvín.

 

Svar þitt týnt í sorta,
sótti ei til baka.
Týnt án ljóssins týru,
týnt án nokkura raka.
Í draumi mínum dvelur,
dásemd minnar firru.

 

Öll er veröld váleg,
vond og bölvun bundin.
Einatt svíður sárið,
blæðir sálar undin.
Ást mín öll í meinum,
marar djúpt í leynum.

 

Ég dró mér stysta stráið,
steytti á hvössu bergi.
Í brotum týndrar bænar,
bjó þar og hér og hvergi.
Kærleiks glóð er kulnuð,
kalinn hjartað sækir.

Lófæ ljóð Lalla Frænda

Hér nýinnsent efni Lalla Frænda.

 

Lagið heitir Kobbi og Litla.

 

Það má finna í demóbúningi hér í spilara

síðunnar ofarlega til hægri.

 

Góðar stundir...

Kobbi og Litla

Kobbi og litla

 

Kobbi K og Litla Ljót

léku hvort við annað,

þó það væri bannað

og þar að auki sannað,

að fleiri en einn fyrir Litlu Ljót

 lásí væri mannað.

 

Lítla Ljót í koti kall,

kláran átti sælan.

Hann sjaldan bældi brælan

og barna þótti hann gælan.

Honum þótti af Litlu Ljót,

lásí stundum svælan.

 

Kobbi K og Litla Ljót

laumupúkast saman,

finnst það fjandi gaman,

þó feluleikur kallinn geri graman.

Mansöngur (meðan ég man)

Enn er Lalli blessaður frændi allra á ferðinni...

Í þetta sinn með lag sitt MANSÖNGUR (MEÐAN ÉG MAN)

undir krepptri hendinni.

 

Lagið er næstefst í spilara síðunnar

hér á hægri hönd.

 

 

Góðar stundir.

Hljóðheimar...

Leynihljóðheimur Lalla Frænda

 

Smellið ! ?

Af snift

Snift

 

Þú brosir þínu breiðasta,
bætir svo í glasið.
Undirbýrð svo auma vælið,
alltaf sama þrasið.

 

Tíkin atarna,
tjónvaldur eigin barna.

 

Skartar afar skemmtilega,
skrautinu og dressum.
Hermir haturs sögurnar,
af hinum bæði og þessum.

 

Hvar er kúguð samviskan,
kannski er hún flúin ?
Skynsemin á skemmtiskipi,
skökk og illa fúin.

 

Ef einhver væru orðin góð,
þá eru þau uppurðin.
Farðu vel og vandlega fljóð,
í vísan skrattaskurðinn.

 

Sjálf þú grófst hann gæskan mín,
grætur þú þar örlög þín.
Enginn mun þín þerra tár.
svona þrjóta æviár.

 

Tík neyslutarna,

tjónvaldur eigin barna.

TÍU GRÖMM

Innsent efni hér í spilara síðunnar til hægri.

Á ferðinni er Lalli Frændi með lag sitt:

 

TÍU GRÖMM (útbúið í demóbúningi)

 

Lagið er meðal tíu efstu laga efnisins.

 

Góðar stundir.

Íslendingur

 LALLI FRÆNDI linnir ekki látum. Hann trítlar um, skoppar og ólmast og nú hefur hann sent inn nýtt lag og ljóð.

 

Sko kallinn !

 

Þennan sköpnuð má finna í tónlistarspilara síðunnar á hægri hönd ofarlega á listanum.

Lag hans heitir því fróma nafni...

 

ÍSLENDINGUR

 

 

GÓÐAR STUNDIR.

Safn augnablika

Augnablik #1

 

Við sameinumst í þögninni um hrylling
hrúgum líkum í binga
teiknum í móðu spegilsins
mynd af gyðing
og á svitaperlandi efri vör hitlersskegg

 

þú hlærð
ég hlæ

 

það vegur upp á móti í nöturleikanum
hér þar sem við hýrumst
horfumst í augu við ekki neitt
sem horfir til baka
umlykur
gleypir

 

tilbreytingarleysið fær nýja merkingu
sjálfdautt eða hálfdautt
strax frá upphafi

Ingólfur fagri Rívisitet

Ingólfur fagri Rívisitet

 

 

Í flokki ungra lúsera aumastur hann var,
sem ullarhnoðri drullugur eða rangt og brenglað svar.
Loki bæði og Hallgerður, höndin ljót og smá,
hrifsaði allan illan feng í firrtri ljótri þrá.

Ræfilstusku minning hans tærast mun í sút,
enginn meikar aumingjann sem allir hentu út.

 

Og hryllingsynjan Halla var vinkona hans,

völt og hæpin kvensnift og lýti þessa lands.
Ástin þeirra á milli margan fyllti geig,
menn tóku ef þau hittu afar langan sveig.
Oflæti var háttur þeirra á þurri ystu nös,
þau léku sér að efnafræði og feigðar reyktu grös.
Frægð er betri langlífi þó þokkinn lítill sé,
þau lifðu frjálsar ástir sem þau nutu fyrir fé.

 

Hann vissi af sínum veruleika og vinum sínum bauð,
að vera ekki að kalla hann heimskan bjöllusauð.
Þegar ég er farinn sagði hann holu gerið mér,
og hendið mér þangað öfugum því fer bara sem fer.

Hafið þó minn hinsta stað nærri næsta bar,
kannski nenna dömurnar að vitja mín þar.
Leiðin þangað getur verið auðsótt og greið,
þær geta þangað leitað eftir mínum hinsta seyð.

 

Hann var raftur og róni og því minnumst við hans,
reynum kannski að breiða yfir hans skrykkjótta dans.
Sagan hermir þó að hann með blessað brennivín,
hafi baukað fjandann allan þetta ljóta svín.
Blessunin hún Halla inní bjálkakofa brann,
hér bindum við svo enda á þessa minningu um mann.

 

(Ljóðið er ort upp úr frægu ljóði skáldkonunnar Huldu)

Um stúlku

Um stúlku 

 

Þú varst snauð og ber þín bein,
brostir lífi fölu mót.
Barst þín mörgu og ljótu mein,
meitlaðir í hjarta grjót.

Sól á himni svikul skein,
sinnti ekki um valtan fót.

 

Með frosinn hulinn harminn þinn,
hélst þinn veg og skeyttir ei,
um feigðartákn og faðirinn,
og ekki heldur faðminn minn.

 

Og víst var víst um dauða þinn,
og veikt þitt sjúka sálarfley.

 

Fyrir suma dvínar draumurinn,
í dögun elsku Gleymérei.

Bloggið og mannkynið

Þá hafa yfir 12000 gestir lagt

leið sína hér inn á um síðuna.

(nokkuð gott skref fyrir lítla sæta bloggið - þýðir samt ekki rassgat fyrir mannkynið)

 

Takk fyrir innlitin 

Hún er farin

 

Lalli Frændi hlustar stundum á Bítlana.

Hann sendi lag á síðuna innblásið af einu lagi þeirra.

Lagið heitir:

 

HÚN ER FARIN

 

Hér í spilara síðunnar til hægri ofarlega.

 

Góðar stundir.

Óli Prik (fyrirspurn)

ÓLI PRIK (FYRIRSPURN)

 

Er það blóðið eða blaðið ?
Vatnið eða baðið ?
Er eitt án annars til ?
Sérðu handa þinna skil ?

 

Er það lúkan eða lífið,
Ránið eða þýfið ?
Er eitt án annars til ?
Hvað er það sem brúar bil ?

 

Er það pokinn eða innihaldið ?
Þögnin eða skvaldrið ?
Er eitt án annars til ?
Það sama í tímans hyl ?

 

Er það regnið eða dropinn ?
Flaskan eða sopinn ?
Þetta eða hitt ?
Veit nokkur ráðið sitt ?

 

Er það klukkan eða stundin ?
Ertu tapaður eða fundinn ?
Hver kveður hinstan dóm ?
Er það páfinn eða Róm ?

 

Er það hrúðrið eða sárið ?
Tíminn eða árið ?
Punktur eða strik ?

Með fyrirfram þökk og von um skjót svör. 

 

Óli Prik.

Af óljóðum ...

Óljóð nr.13 (orðsending til píslarinnar)

 

 

Ertu full af sjálfsvorkun væna og buguð af sorg ?
Langar að væla sem mest og bera á torg,
alla ógæfu þína frá A til Ö ?
Þá get ég þér sagt að hæglega séum við tvö.

 

Mín gæfa er gránuð í vöngum og Satani seld,
svívirt sem Jóhanna af Örk og varpað á eld.
Ég haltra á öðrum fæti og hinn skorinn af,
það hjálpar sama sem ekkert að ganga við staf.

 

Þú ert fjarri því að vera glötuð miðað við mig,
miðaðu aftur og upplifðu fallegu þig.

 

Seint telst ég heppinn því syng ég í rökkrinu óð,
til sorgarnátta og skrifa þér örlítið ljóð.
Þó dimmi yfir dögunum þínum þá hugga skalt þig,
við þá döpru staðreynd að harðara lífið lék mig.

 

Taktu upp það sem þú misstir og þrammaðu veg,
huggaðu þig við að vera í það minnsta ekki ég.

 

Líður þér stundum sem klausu í krumpaðri bók,
sem klaufi hefur skrifað, tafli sem misst hefur hrók ?
Trúðu mér þegar ég segi ég sé þína kvöl,
ég setið hef líka í ræsinu og átt enga völ.

 

Taktu þig saman í smettinu dásamleg,
sjáðu þó hversu er dýrðlegt að vera ekki ég.