Ingólfur fagri Rívisitet

Ingólfur fagri Rívisitet
 
 
Í flokki ungra lúsera aumastur hann var,
sem ullarhnođri drullugur eđa rangt og brenglađ svar.
Loki bćđi og Hallgerđur, höndin ljót og smá,
hrifsađi allan illan feng í firrtri ljótri ţrá.
Rćfilstusku minning hans tćrast mun í sút,
enginn meikar aumingjann sem allir hentu út.
 
Og hryllingsynjan Halla var vinkona hans,
völt og hćpin kvensnift og lýti ţessa lands.
Ástin ţeirra á milli margan fyllti geig,
menn tóku ef ţau hittu afar langan sveig.
Oflćti var háttur ţeirra á ţurri ystu nös,
ţau léku sér ađ efnafrćđi og feigđar reyktu grös.
Frćgđ er betri langlífi ţó ţokkinn lítill sé,
ţau lifđu frjálsar ástir sem ţau nutu fyrir fé.
 
Hann vissi af sínum veruleika og vinum sínum bauđ,
ađ vera ekki ađ kalla hann heimskan bjöllusauđ.
Ţegar ég er farinn sagđi hann holu geriđ mér,
og hendiđ mér ţangađ öfugum ţví fer bara sem fer.
Hafiđ ţó minn hinsta stađ nćrri nćsta bar,
kannski nenna dömurnar ađ vitja mín ţar.
Leiđin ţangađ getur veriđ auđsótt og greiđ,
ţćr geta ţangađ leitađ eftir mínum hinsta seyđ.
 
Hann var raftur og róni og ţví minnumst viđ hans,
reynum kannski ađ breiđa yfir hans skrykkjótta dans.
Sagan hermir ţó ađ hann međ blessađ brennivín,
hafi baukađ fjandann allan ţetta ljóta svín.
Blessunin hún Halla inní bjálkakofa brann,
hér bindum viđ svo enda á ţessa minningu um mann.
 
(Ljóđiđ er ort upp úr frćgu ljóđi skáldkonunnar Huldu)

« Síđasta fćrsla | Nćsta fćrsla »

Bćta viđ athugasemd

Ekki er lengur hćgt ađ skrifa athugasemdir viđ fćrsluna, ţar sem tímamörk á athugasemdir eru liđin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband