BÚMERANG

BÚMERANG

 

Þú gafst mér von um veröld betri,

vinakoss á kalda kinn.

Lygi um dvöl í draumasetri,

dyr inn í sjálfan himininn.

Með ljúfum orðum laugst og tældir,

í leik sem var ei til í raun.

Sannleikann með sanni þvældir,

uns sjálf þú skildir ekki baun.

 

Í hjarta þínu pukrast púkar,

er pynta hverja þanda taug.

Meintar hvatir, myndir sjúkar,

er mana fram í dagsljós draug.

Úr minninganna súra safni,

ég sendi þig á gleymskuhaug.

 

Það stoðar lítt að rifja upp raunir,

og reyna að breyta tímans leik.

Hæpið er að lífið launi,

að láta gamlan kvitt á kreik.

Þú færð það sem þú lætur frá þér,

í fangið aftur minning kær.

Í skúffubréfi skrifuðu af mér,

sem skolast svo í þínar klær.