LOKAORÐ KAHILS

LOKAORÐ KAHILS (SPÁMANNLEG VITRUN) 

Slitið bros vekur kenndir um höfnun vitskerta þjóð,
og smáskeinur víðs vegar vitna um kellingaáflog.
Gleymdu ekki vægi einbúans sem býr hátt í hamrinum,
eða akurkonunni sem rakar saman tuggur.

Sólgeislamaukið smyrst yfir dali og voga,
árrisulum konungi farnast jafnan best.
Haukfránum augum skaltu horfa á móti tjallanum,
 í ísköldu störukeppninni.

Ala skaltu börnin þín vel mín matvinnsluþjóð,
en þó ekki svo að afvelta verði af spiki.
Þá verða þau sem Hans og Gréta,
norninni að bráð í heitum ofninum.
Vor ber að vitum, fuglar spranga um skógarbotn,
tíst þeirra ámáttlegt styrkist er sumarið líður.
Hnífskörpum hlustum beittu til fulls,
til að hlera uppi fiff og pretti til að maka krókinn.

Gefðu ekki upp augljóst trompið elskulega þjóð,
haltu í galdrastafina sem sykursjúklingurinn í insúlínið.
Mundu að bregða á stökk þegar skimtir í blóðhunda,
erlenda sem raka vilja af þér hárið og alþjóðavæða.
Það er ný öld framundan, lykt af brennisteini,
undanfari eldgossins sem skapa mun nýtt eyland.
Köllum það Greyland.